De Omgevingsvergunning

Maar zijn nu de verwachtingen inzake administratieve vereenvoudiging ingelost?

Want daar was het toch om te doen? Kortere procedures, éénduidige adviezen, minder administratie voor overheid en aanvrager. Misschien is het nog wat vroeg om nu al de balans op te maken, maar een voorlopige stand van zaken, vanuit het oogpunt van de gebruikers dan, kan toch al worden meegegeven.

Positief te noemen is zeker de vereenvoudiging op vlak van geografische situering van de inrichting. Dit kan nu volledig via het loket verlopen via een GIS-toepassing. Gedaan met omslachtige papieren kadasterplannen en – registers. En via deze toepassing kan meteen een omgevingscheck gedaan worden naar de ligging van nabije kwetsbare gebieden. Dit neemt niet weg dat er nog steeds een overzichtelijk uitvoeringsplan en eventueel rioleringsplan moet toegevoegd worden in pdf formaat.

Indien een vergunningsaanvraag voor de exploitatie van een ingedeelde inrichting wordt ingediend, moet men bij de eerste indiening via het loket wel wat tijd investeren om de rubriekenlijst op een degelijke wijze in te voeren. Van ‘vergunde toestand’, via ‘voorwerp van de aanvraag’, naar ‘gecoördineerde toestand’. Eens ingegeven is het niet altijd mogelijk - voorlopig toch want hier zou aan gewerkt worden - om bepaalde gegevens achteraf nog te wijzigen (zoals ‘aard van de aanvraag’ of ‘splitsing van rubrieken’). Daarom kan het nodig zijn om eerder ingevoerde gegevens eerst te verwijderen, om ze nadien terug in te geven. Maar laten we dit nog tot de kinderziektes rekenen. Eens de data zijn ingegeven, zouden ze bij een volgende vergunningsaanvraag wel digitaal ter beschikking staan.

Afhankelijk van de rubriekenlijst en ja/nee vragen worden de nodige bijlages ter beschikking gesteld. Voor de rest verloopt de vergunningsaanvraag van een ingedeelde inrichting vrij gelijkaardig aan de vroegere aanvragen, al is het format voor het indienen van de gegevens nu voorgekauwd en kan het even zoeken zijn naar bepaalde (extra) data. Zeker bij oudere inrichtingen is deze informatie niet steeds onmiddellijk beschikbaar (zoals bv. jaar van ingebruikname en jaar van eerste vergunning van stookinstallaties).

Maar zijn de procedures nu echt veel korter geworden? Voor de ‘klassieke’ vergunningsaanvragen, waarbij enkel een exploitatie wordt aangevraagd zonder MER-procedure, lijkt ons de nodige voorbereidingstermijn door de aanvrager en de behandelingstermijn door de  overheid toch niet veel korter. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de gewone procedure’ en de ‘vereenvoudigde procedure’, maar deze was er vroeger ook al (‘Mededeling kleine verandering’). De beslissingstermijn voor de overheid in de gewone procedure bedraagt 105 tot 120 dagen (in geval van advies van POVC). Vergelijkbaar dus met de vroegere beslissingstermijnen.  Wat wel een verschil kan betekenen is de ‘administratieve lus’, waar men tijdens de behandelingsperiode door de overheid toch nog informatie kan toevoegen zonder dat de procedure wordt stop gezet (eventueel wel verlengd). Afhankelijk van de situatie, kan ook een nieuw openbaar onderzoek nodig zijn. De ‘informele projectvergadering’ met de betrokkenen tijdens de voorbereidingsfase kan ook vertragingen in de latere fases voorkomen, maar dit was in feite, voor vele dossiers, reeds gangbare praktijk voorheen.

Complexere dossiers, waarin stedenbouwkundige handelingen en exploitatie van een inrichting samen worden aangevraagd, en waarbij tevens een MER – procedure van toepassing is, zouden, volgens de geest van de wetgeving, wel gebaat moeten zijn bij de nieuwe regels. Dit zal de toekomst nog moeten uitwijzen.